Naar Ica

De rit door Lima is werkelijk verschrikkelijk. Ik heb ooit een ervaren reiziger horen zeggen dat zijn top 5 inzake verkeershektiek volledig uit steden in Zuid-Amerika bestaat. En Lima is ook nog eens immens groot. Net als in alle steden die we tot nu toe aandeden vind je de meeste voertuigen in en om de grote woonkernen. Op de verbindingswegen daartussen rijden vrijwel alleen vrachtauto’s, passagiersbussen en af en toe een personenauto. En wij natuurlijk. De stad Lima bestaat vrijwel uitsluitend uit laagbouw en is omringd door enorme sloppenwijken.
De Pan American Highway gaat er dwars doorheen en vergt, ook voor motorrijders, uren. We maken in het centrum van de stad een stop bij de BMW dealer. Deze is gelegen aan een kilometers lange, brede avenue waar alle automerken, banken, foodketens, kledingmerken enz. enz. domicilie hebben gekozen. De tegenstelling met de rest van de stad is enorm. Hier waan je je in New York of Milaan.
Ik laat wat reparaties verrichten aan mijn motor. En tot mijngrote verassing wordt hij grondig gewassen en gepoetst. Zo gênant schoon is ie in jaren niet geweest. Om vijf uur vertrekken we uit Lima en vier uur later vinden we ons hotel in Ica. De laatste twee rijden we in het donker. Een gevaarlijke onderneming. We gebruiken een kleine bestelauto als gids. Dat zijn hier rijdende lantaarnpalen en de chauffeur kende elke hobbel en elke bocht. Wat eten en naar bed want morgen wordt het een pittige dag. Alweer.