Op weg
Blijf op de hoogte en volg Christ
20 Mei 2014 | Ecuador, Quito
Eindelijk doen we waar we voor gekomen zijn. Rijden. Als ik dit schrijf zijn we al in Quito, Equador.
De ritten door Colombia waren prachtig maar ook bijzonder zwaar. De allereerste rit vanuit Cartagena bleek een wolf in schaapskleren te zijn. We zijn vroeg vertrokken om de ochtendspits voor de zijn die de stad en de omgeving dagelijks volledig verstopt. Een uur na vertrek rijden we door een prachtig, redelijk vlak landschap. Heel Colombia heeft een prachtige natuur. Alles is groen, langs de hele route grote bomen waarvan de onderkant geschoren is door enorme vrachtwagens.
Alsof je door een tunnel rijdt. En overal bloemen in prachtige kleuren.
De eerste 400 kilometers gaan snel. En dan zijn daar de bergen. Het gaat stevig omhoog, uren lang.
De tweebaansweg, de Pan-American Highway, wordt volledig verstopt door vrachtverkeer.
Stoere Amerikaanse trucks met merknamen als Mack, Kenworth en Dodge slepen enorme vrachten in slakkentempo de berg op ……en weer af. Het inhalen vraagt veel concentratie. En dat urenlang.
Ik raak mijn twee makkers, Gijs en Evert, kwijt. Later blijkt dan Evert bij een inhaalmanoeuvre gevallen is. Het wordt donker. Bij een tolstation wacht ik bijna 40 minuten. Niets. Ik laat een bericht achter en rij in het donker de berg af naar Medellín. Daar tref ik op de opgegeven coördinaten niets aan. Verder zoeken heeft geen zin. Het is aardedonker. Ik besluit een hotel te zoeken. Ik ga bij een stoplicht nog even tegen het asfalt omdat een auto tegen mijn koffer rijdt. Lamp kapot en een scheur in mijn scherm en wat krassen op de valbeugels. Ik vindt een hotel in een ecologisch park in de buurt van Medellín. Om 12 uur kruip ik in bed.
De ritten door Colombia waren prachtig maar ook bijzonder zwaar. De allereerste rit vanuit Cartagena bleek een wolf in schaapskleren te zijn. We zijn vroeg vertrokken om de ochtendspits voor de zijn die de stad en de omgeving dagelijks volledig verstopt. Een uur na vertrek rijden we door een prachtig, redelijk vlak landschap. Heel Colombia heeft een prachtige natuur. Alles is groen, langs de hele route grote bomen waarvan de onderkant geschoren is door enorme vrachtwagens.
Alsof je door een tunnel rijdt. En overal bloemen in prachtige kleuren.
De eerste 400 kilometers gaan snel. En dan zijn daar de bergen. Het gaat stevig omhoog, uren lang.
De tweebaansweg, de Pan-American Highway, wordt volledig verstopt door vrachtverkeer.
Stoere Amerikaanse trucks met merknamen als Mack, Kenworth en Dodge slepen enorme vrachten in slakkentempo de berg op ……en weer af. Het inhalen vraagt veel concentratie. En dat urenlang.
Ik raak mijn twee makkers, Gijs en Evert, kwijt. Later blijkt dan Evert bij een inhaalmanoeuvre gevallen is. Het wordt donker. Bij een tolstation wacht ik bijna 40 minuten. Niets. Ik laat een bericht achter en rij in het donker de berg af naar Medellín. Daar tref ik op de opgegeven coördinaten niets aan. Verder zoeken heeft geen zin. Het is aardedonker. Ik besluit een hotel te zoeken. Ik ga bij een stoplicht nog even tegen het asfalt omdat een auto tegen mijn koffer rijdt. Lamp kapot en een scheur in mijn scherm en wat krassen op de valbeugels. Ik vindt een hotel in een ecologisch park in de buurt van Medellín. Om 12 uur kruip ik in bed.
-
20 Mei 2014 - 19:43
René:
Gelukkig had je zelf niets. Toch?
Nu heb je wellicht nog voordeel van je autodidactische sleutelen.
Ik geniet van de verhalen.
Hoe is het met je motormaatje of rij je alleen?
Goede reis verder. -
21 Mei 2014 - 18:08
Henk Kerssens:
Leuk om je te volgen via deze weg.Erg interessant.Zijn nog steeds in Frankrijk.
Gr.Henk en Marianne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
